soluționéz, vb. I. Tranz. A găsi, a da o soluție (2); a dezlega, a rezolva. [Pr.: -ți-o-] – Din fr. solutionner.
vb. (sil. -ți-o-), ind. prez. 1 sg. soluționéz, 3 sg. și pl. soluționeáză; conj. prez. 3 sg. și pl. soluționéze
tranz. (probleme) A examina amănunțit, oferind o soluție; a dezlega; a rezolva; a delibera; a tranșa. /<fr. solutionner