s.n. Staționare. [Pr.: -ți-o-] – V. staționa.
staționați, -te, adj. Care staționează. [Pr.: -ți-o-] – V. staționa.
s. oprire, staționare. (Loc de ~; ~ul în fața spitalului este oprit.)
s. n. (sil. -ți-o-)
adj. m. (sil. -ți-o-), pl. staționáți; f. sg. staționátă, pl. staționáte
s.n. Staționare. [Pron. -ți-o-. / < staționa].