stagiaturi, s.f. Stagiu (1). [Pr.: -gi-a-] – Stagiu + suf. -tură.
s. v. stagiu.
s. f., pl. stagiatúri
s.f. (Rar) Stagiu. [Pron. -gi-a-. / cf. it. stagionatura].
s. f. stagiu. (< stagiu + -/t/ură)