vb. I v. ștampila.
vb. I v. ștampila.
, ștampilez, vb. I. Tranz. A pune, a aplica o ștampilă (2). [Var.: stampilá vb. I] – Din ștampilă.
vb., ind. prez. 1 sg. ștampiléz, 3 sg. și pl. ștampileáză
tranz. (acte, scrisori, semnături etc.) A autentifica prin aplicarea unei ștampile; a pecetlui. ~ un act. /<fr. estampiller
vb. I. tr. A pune o ștampilă. [Var. stampila vb. I. / < it. stampigliare, cf. fr. estampiller].
, ștampilați, -te, adj. Care poartă o ștampilă (2). – V. ștampila.