sticluțe, s.f. Diminutiv al lui sticlă (II); sticlișoară, sticluliță. [Var.: (reg.) steclúță s.f.] – Sticlă + suf. -uță.
s. (rar) sticlișoară, sticluliță, sticlușoară, (reg.) șipușor, (Transilv. și Bucov.) glăjiță, glă-juță. (O ~ cu parfum.)
s. f. (sil. -clu-), g.-d. art. sticlúței; pl. sticlúțe