strâmtéz, vb. I. Tranz. și refl. (Adesea fig.) A face sau a deveni (mai) strâmt, (mai) îngust, (mai) puțin încăpător; a (se) îngusta, a (se) strânge. – Din strâmt.
vb., ind. prez. 1 sg. strâmtéz, 3 sg. și pl. strâmteáză
intranz. A deveni (mai) strâmt; a se reduce în lățime; a deveni mai puțin încăpător; a se îngusta; a se strânge. Haina s-a strâmtat. /Din strâmt
strâmtări, s.f. Acțiunea de a (se) strâmta și rezultatul ei. – V. strâmta.
s. f., g.-d. art. strâmtării; pl. strâmtări