subrogații, s.f. (Jur.) Subrogare. [Var.: subrogațiúne s.f.] – Din fr. subrogation.
s. f. (sil. -ți-e), art. subrogáția (sil. -ți-a), g.-d. art. subrogáției; pl. subrogáții, art. subrogáțiile (sil. -ți-i-)
s.f. Subrogare. [Gen. -iei, var. subrogațiune s.f. / < lat. subrogatio].
s. f. subrogare. (< fr. subrogation)