vb. (GRAM.) a (se) substantiviza.
vb., ind. prez. 1 sg. substantivéz, 3 sg. și pl. substantiveáză
tranz. v. A SUBSTANTIVIZA. /<fr. substantiver
pers. 3 se ~eáză intranz. v. A SE SUBSTANTIVIZA. /<fr. substantiver
substantivez, vb. I. Tranz. A întrebuința în funcție de substantiv o parte de vorbire care aparține altei categorii gramaticale decât substantivul. ♦ Refl. (Despre părți de vorbire care aparțin altei categorii gramaticale decât substantivul) A se transforma în substantiv, a deveni substantiv. – Fr. substantiver.
vb. I. tr. A folosi cu funcție de substantiv un cuvânt care are o altă categorie gramaticală. ♦ refl. A se transforma în substantiv; a se substantiviza. [Cf. fr. substantiver].
vb. tr., refl. a (se) transforma în substantiv, a (se) substantiviza. (< fr. substantiver)