s. f., art. tahifagía, g.-d. tahifagíi, art. tahifagíei
s.f. Faptul, acțiunea de a mânca repede. [Gen. -iei. / < fr. tachyphagie, cf. gr. tachys – rapid, phagein – a mânca].
s. f. faptul de a ingera repede alimentele, cu masticație insuficientă. (< fr. tachyphagie)