teutonici, -ce, adj. Teuton (2). [Pr.: te-u-] – Din fr. teutonique.
adj. v. teuton.
adj. m. (sil. te-u-), pl. teutónici; f. sg. teutónică, pl. teutónice
v. TEUTON. /<fr. teutonique
adj. Ordin teutonic = ordin de cavaleri-călugări întemeiat de cruciații germani în Palestina (1128), dispărut în sec. XVI. ♦ Teuton. [< fr. teutonique].
adj. germanic. o ordin ~ = ordin de cavaleri-călugări întemeiat de cruciații germani din Palestina (1128), dispărut în sec. XVI. (< fr. teutonique)