tocăniri, s.f. Acțiunea de a tocăni și rezultatul ei; bocănit, ciocănitură. – V. tocăni.
s. v. bătaie, bocăneală, bocănire, bocănit, bocănitură, ciocăneală, ciocă-nire, ciocănit, ciocănitură.
s. f., g.-d. art. tocănírii; pl. tocăníri