vb., ind. prez. 1 sg. tonsuréz, 3 sg. și pl. tonsureáză
vb. I. tr., refl. (Liv.) A(-și) face o tonsură. [< fr. tonsurer].
vb. tr., refl. a(-și) face o tonsură, a se tunde cu tonsură. (< fr. tonsurer)