s.f. Însușirea de a fi unic. – Din fr. unicité, it. unicità.
≠ diversitate
s. f., g.-d. art. unicității
f. Caracter unic. /<fr. unicité, it. unicita
s.f. Faptul, însușirea de a fi unic. [Cf. fr. unicité, it. unicità].
s. f. faptul, însușirea de a fi unic. (< fr. unicité, it. unicità)