viersuri, s.n. (Pop.) 1. Melodie, cântec, arie3. 2. Glas, voce; timbru al vocii. [Var.: (pop.) ghiers s.n.] – Lat. versus.
s.n. – 1. Cuvînt. – 2. Cîntec, arie, melodie. – Var. vers, virș. Lat. vĕrsŭs (Pușcariu 1882; REW 9248), cf. alb. vierš; pentru semantism, cf, Bogrea, Dacor., III, 310. Este dubletul lui vers, s.n., din același cuvînt lat., neol., și al lui verș, s.n. (vers), în Trans., cu pronunțare mag. vers. – Der. versui, vb. (a versifica); versifica, vb., după fr. versifier; versificator, s.m.; versificați(un)e, s.f.; viersar (var. viersuitor), s.m. (cantor, cîntăreț).