vinărituri, s.n. (Înv.) Vinărici. – Vin + suf. -ărit.
s. (IST.) vinărici. (~ul era o dare percepu-tă în vin.)
s. n., pl. vinăríturi
n. v. VINĂRICI. /vin + suf. ~ărit
s.n. (înv.) 1. bir pe vin, pe podgorii, vinărici. 2. viticultură.