zbânțuiri, s.f. Acțiunea de a se zbânțui și rezultatul ei; zbenguială, zbânțuit1, zbânțuitură. – V. zbânțui.
s. v. joacă.
s. f., g.-d. art. zbânțuírii; pl. zbânțuíri
(pop.) s. f., g.-d. art. zbânțuírii; pl. zbânțuíri