năút
s.m. –
Mazăre turcească (Cicer arietinum). – Var. (înv.)
năhut, (Mold.)
nohot. Megl.
năut. Tc.
nohut, din per.
nuhūd (Șeineanu, II, 268; Lokotsch 1577; Ronzevalle 168), cf. tăt.
nochut, cuman.
noghut (Kuun XXXI), ngr. νωώτ, bg.
nohut, alb., sb.
naut. Der. din
rom. prin ngr. (
Graur,
GS, VI, 332) nu este o
ipoteză necesară. – Der.
năutiu (var.
năhutiu, nohotiu), adj. (colorat ca
năutul).