palávră (palávre),
s.f. – Bîrfă, balivernă, brașoavă,
minciună. – Mr.
palavră. Sp.
palabra, prin intermediul tc.
palavra (Meyer,
Türk. St., I, 37; Șeineanu, II, 281), cf. ngr. παλάβρα, sb.
palavra. Cuvînt introdus probabil prin. iud. sp.; pentru semantism, cf. fr.
palabre. Legătura cu gr. παραβολή (Philippide,
Principii, 140) nu e posibilă în
mod direct. – Der.
palavragi (var.
pălăvrăgi), vb. (a trăncăni, a flecări);
pălăvrăgeală, s.f. (trăncăneală);
palavragiu, s.m. (flecar, limbut);
palavragioaică, s.f. (
femeie flecară);
pălăvri, vb. (Olt., a trăncăni).