síhlă (-le),
s.f. – (Trans., Mold.) Desiș,
pădure tînără și
deasă. – Var.
sîhlă, țihlă, țîhlă, Trans.
silhă, sîlhă. Sl.
sŭchlĭ „rămuriște” (Candrea). Legătura cu lat.
silva (Philippide,
Principii, 140; Șeineanu,
Semasiol., 148; Tiktin) este improbabilă. – Der.
silhui (var.
sîlhuietic), adj. (Trans.,
des,
plin de hățișuri);
silhiș, s.n. (hățiș);
sihlos, adj. (
des). Din
rom. provine rut.
syhlja (Miklosich,
Wander., 19; Candrea,
Elemente, 403; cf. Bogrea,
Dacor., IV, 846).