pasmánt (pasmánturi),
– s.n. –
Ceapraz,
firet. Fr.
passemain. – Der.
pasmantier, s.m., din fr.
passementier (după Cihac, II, 480, din mag.
paszoman);
pasmanterie, s.f., din fr.
passementerie. E dubletul lui
posomant, s.n. (pasmant). În Trans., din mag.
paszománt (G;aldi,
Dict., 153).