promíte (promít, promís),
vb. – A făgădui. Fr. promettre, conjug. ca a trimite. – Der. promisiune, s.f., din fr. promesse tratat ca mission față de mettre, admission față de admettre etc.; promițător, adj. (care promite); compromite, vb., din fr. compromettre; compromis, s.n., din fr. compromis.