sítă (-te),
s.f. –
Ciur, dîrmon. – Mr.
sită. Sl. (bg., sb., cr., slov.,
pol.,
rus.)
sito (Miklosich,
Slaw. Elem., 46; Cihac, II, 345; Meyer,
Neugr. St., II, 58; Densusianu,
Rom., XXXIII, 286; Conev 64), cf. ngr. σίτα, calabr.
sita. – Der.
sitar, s.m. (meseriaș care
face site), cf. sb., cr., slov.
sitar;
sitișcă, s.f. (strecurătoare).