vártă (vắrți),
s.f. –
1. Pază,
gardă,
custodie. –
2. Închisoare,
temniță. Germ.
Warte, prin
intermediul pol.
warta (Cihac, II, 538; Miklosich,
Slaw. Elem., 16).
Sec. XVII, în Mold., înv. Este
dubletul lui
vardà, s.f. (
gardă), din mag.
varda, varta (Gáldi,
Dict., 168), cf. bg.
varda „
gheretă”; și a lui
varda, interj. (
atenție,
păzea), din ngr. βαρδα (
Candrea). – Der.
vardist (var.
vardian), s.m. (
paznic), cf.
g(v)ardist.